Eigenlijk heb ik mijn hele leven al armoede gekend. Het is begonnen als kind zijnde. 

 

De scheiding van mijn ouders

Mijn vader was een arbeider. Hij leerde mijn moeder kennen toen hij na zijn diensttijd in Den Haag werk had gevonden. Hij verdiende niet slecht maar veel was anders. Daarbij waren wij met zes kinderen thuis. Zes kinderen die gevoed en gekleed moesten worden. Er was weinig luxe maar er was genoeg voor iedereen. Alleen aan ruimte voor ons allen was er gebrek. In een Zuid-Limburgs dorp vond hij een grotere woning. Het dorp was vlakbij een een groter dorp waar hij als kind had gewoond.

 

Als jongste kind kreeg ik vaak kleding van mijn zussen. Ik heb daar een hekel aan tweedehands kleding aan over gehouden. Toen ik negen jaar was, gingen mijn ouders uit elkaar. Na 25 huwelijk was het over en uit. Mijn vader dominant als hij was, had van alles voorbereid. Op een dag is hij gaan werken en niet meer thuis gekomen. Hij had een kamer gevonden en is daar naar toe gegaan na zijn werk. Twee maanden heb ik hem niet gezien. 

 

De vierde klas van de basisschool heb ik nog in een klein dorp afgemaakt. Iedereen wist dat mijn ouders waren gescheiden. Ik wist van niets. Hoe nu verder? Mijn oudste zussen gingen het huis uit. Soms kwamen ze voor een poosje terug maar daar naar waren ze weer weg. Aan het einde van het schooljaar verhuisden we naar een groter dorp. Een nieuwe basisschool voor mij dus. Maar alles was nieuw. Mijn broers speelden de baas over mij. Dus als het even kon, was ik buiten. Weg van alles.

 

Ik merkte wel dat er weinig geld was. Vooral aan mijn kleding. Schoenen daar groeide ik per half jaar uit. Maar ook waren ze versleten van het hele vele buiten zijn. Weg van alles. Mijn broertje en ik kregen zakgeld. Dat waren de eerste lessen om met geld om te gaan. Maar het lukte mij niet. Er was een snoepwinkeltje een paar huizen verderop. En op zondag hadden zij softijs. Ik werd lid van een gymclub. Maar ik was een van de onhandigste. Ik vond het wel leuk om te doen. Toen al verwarde ik links en rechts. Eten was er altijd voldoende. Op zaterdag frietjes uit de oven. 

 

Wat mijn moeder allemaal deed om rond te komen? Zij haalde boodschappen in de grote stad. Door weer en wind, alle seizoenen door ging zij op de fiets. Vandaar deze haiku-poster speciaal voor haar.  

Twee keer per jaar ging ik met moeder de stad in om kleren te kopen. Van de kinderbijslag uiteraard. Mijn vader betaalde alimentatie voor mijn jongste broer en mij. Maar dat werd weer ingehouden op de uitkering van mijn moeder. Mijn oudste broer en mijn oudste zus woonde nog lang thuis en zij moesten kostgeld betalen. Mijn zus had een auto en ze geld nodig voor nieuwe banden. De nieuwe banden kwamen er maar toen kon zij geen kostgeld betalen. Daar is toen ruzie van gekomen. Zij droegen bij maar het hielp niet echt. 

 

Op een gegeven moment is mijn oudste zus het huis uitgegaan en op kamers gaan wonen. Mijn twee andere zussen waren toen al lang het huis uit. Financieel ging het maar net. Mijn moeder deed wel eens alsof ze geen zin had om te koken en dan moesten we maar een boterham pakken. Op zaterdagavond was er "friet uit de oven" of pannekoeken. Gehakt, sperziebonen en spruitjes stonden ook vaak op het menu. Spruitjes lustte ik niet. Het gevolg was gemopper en ruzie. 

 

Ik zie mijn moeder nog gebogen zittend aand de grote eetkamertafel. Met de postgiro-map voor zich, nam ze alle rekeningen door.  Hoe te betalen? Ik weet nog dat ik een winter niet met de fiets naar school durfde. Het had flink gesneeuwd en het was glad. Ik durfde niet. Ik mocht twee maanden met de trein naar school. Heerlijk vond ik dat. Er waren andere mensen en met hen klikte het. Na die twee maanden moest ik weer met de fiets. Er was te weinig geld om die luxe te kunnen blijven betalen. 

 

Van mijn vader kreeg ik zakgeld maar dat was ook zo op. De Popfoto kocht ik en als Abba-fan alles wat er maar met hen te maken had. En telkens was er gelazer omtrent de verjaardagen. Ik had geen geld voor een cadeautje. Gelukkig hielp mijn moeder me dan weer uit. Of ik deed samen met iemand anders en dan kwam het toch nog goed.