Hallo Leudal

Mijn naam is Karin van der Plas, (54). Ik leef en werk vanuit mijn hart, ben authentiek, tikkeltje eigenzinnig en geworden wie ik wil zijn. Altijd, op zoek naar waar het eigenlijk om gaat in het leven. Geraakt door verhalen uit het dagelijkse leven, vol vreugde en verdriet. Herkenbare, spiegelende verhalen over mensen zoals u en ik, spreken tot een ieders verbeelding. Laat uw hart verwarmen, ze halen je voor even uit de dagelijkse sleur en hopelijk wordt u er blij van. Reist u met me mee?

Levensverhaal

Even voorstellen: Koningin Minima Wat een belevenis, een bijeenkomst over het thema Armoede. Wist u dat er in Nederland ruim 1,6 miljoen mensen onder de armoedegrens leven, waarvan 600.000 kinderen. Zo was er een inspirerende spreker die in het dialect vertelde over vroeger, over hoe hij, in een gezin met 6 kinderen in redelijke armoede opgroeide. Hoe hun moeder kon toveren’ en van niets ‘iets’ kon maken. Hoe zij elk dubbeltje omdraaide en zo creatief was dat niemand aan de buitenkant kon zien dat er armoede in het gezin was. Ze naaide zelf en spaarde zegeltjes. Bij 10 zegeltjes kreeg je een gratis rol beschuit en die kon je dan, heel speciaal, lekker dippen in de zondagse-soep. Je kon die soep als het ware op je tong proeven en de geur opsnuiven. Hij vertelde ook over het spaarpotje van de boerenleenbank, waarin de kinderen hun centjes van tante en oma spaarden. Maar als op het einde van de maand het geld echt op was, zag hij hoe zijn moeder dan met de punt van de schaar de tandjes van dit spaarpotje wegdrukte. Uiteindelijk na veel gefrunnik rolde dan de centjes uit de 6 spaarpotjes. Van die centjes kon moeder weer naar de Spar om brood te kopen . Iedereen in de zaal werd geraakt, de verteller nam de mensen mee in hun eigen wereld. Hun herinneringen werden levend, althans dat geldt eerlijk gezegd alleen voor de mensen van een gemiddelde leeftijd tussen de 50-70! Je kunt dit collectieve geheugen noemen. Want als je dit verhaal vertelt tegen mensen die in of na de jaren 70 zijn geboren, ze zullen het niet herkennen. Zij voelen zich niet aangesproken en hebben geen beelden bij dergelijke verhalen. Is dat de reden dat veel mensen in deze tijd geen idee hebben dat er ook nu op de dag van vandaag nog zoveel mensen in armoede leven? Er hangt iets in de lucht! We praten over nieuwe perspectieven, een nieuw type samenleving. Armoede is niet alleen een universeel thema, maar ook een heel oud thema. Zo lang er geld is, is er ongelijkheid. Zoveel mensen, zoveel verhalen. In gedachten verzonken liep ik naar buiten en ontmoette ik een bijzondere verschijning! Een dame zittend op een bankje en genietend van een heerlijk najaarszonnetje. Ze viel op door een eigengemaakt kroontje op haar hoofd. Ik sprak haar aan met ‘Hare Majesteit’, een goedemiddag koningin Maxima, grapte ik. Ze reageerde zoals het een echte koningin betaamt, maar ze corrigeerde me door zichzelf voor te stellen als Koningin Minima. Dit had ik niet verwacht en deze ‘koningin’ paste helemaal in het thema van vandaag. Ik vroeg haar naar haar motivatie en waarom ze op deze bijeenkomst zo duidelijk zichtbaar erbij liep. Met andere woorden benieuwd naar haar statement. Nu, daar was ze heel helder in. Zij is een van de mensen waarover gepraat wordt op deze dag! Ze heeft heel veel meegemaakt en weet uit eigen ervaring hoe het is om in echte armoede en met schulden te moeten leven. Na heel veel jaren is ze uiteindelijk op eigen kracht uit deze situatie gekropen. Ze was het beu om in de slachtofferrol te zitten, want ze voelt zich geen slachtoffer, ze wil alleen de regie over haar eigen leven terug. Chapeau! Ze heeft het nog niet breed, maar kan nu een redelijk en onafhankelijk leven leiden. Zij kan nu het zelf rooien. Mede dankzij hulp en ondersteuning van een aantal mensen en organisaties om haar heen. We vroegen ons stiekem af, als we de 2 Koninginnen naast elkaar zouden zetten, wie er nu het gelukkigste is!? Want de ene Koningin heeft qua materie alles wat haar hartje begeerd, maar is misschien wel een gevangenen van het systeem waarin ze leeft. Koningin Minima kiest er vandaag voor om met een eigengemaakte kroon op haar hoofd naar deze bijeenkomst over ‘Armoede’ te komen. Ze wil vooral niet op vallen en ze vertelt vol trots hoe je dit kroontje zelf kunt maken, kijk maar eens op youtube, daar staan heel veel filmpjes, zei ze stralend. Koningin Minima heeft het gemaakt van materiaal wat ze toevallig in huis had. Ze wil geruisloos haar statement neer zetten, zonder verwachtingen gewoon er zijn. Ze is dan ook er blij en dankbaar dat ze wordt gezien en ook nog haar verhaal mag vertellen. Ze wordt beloond met oprechte aandacht van een aantal andere mensen die deze bijzondere koningin inmiddels ook hebben gespot. We vragen of ze met ons op de foto wil, en dat wil ze heel erg graag! Haar ogen glinsteren en snel trekt ze een opmaaktasje uit haar gekleurde schoudertas en stift haar lippen! Wat een trotse vrouw, helemaal zichzelf, gelouterd door het leven zelf. In het ochtendprogramma hoorde we de spreker zeggen dat mensen denken dat iemand die arm is, geen identiteit heeft. Nu, deze koningin Minima ís identiteit, een geweldige persoonlijkheid! Moed, lef en nederigheid, zijn woorden die deze bijzondere vrouw sieren. Hoe meer ruimte ze kreeg om haar eigen verhaal te vertellen, hoe blijer ze werd.. en wij ook. Haar dag was helemaal goed, want zonder podium, had ze toch haar eigen unieke levensverhaal kunnen vertellen. Voor haar geldt het spreekwoord: ‘Een mens is wat hij (zij) heeft!’. Wat zij, Koningin Minima aan levenservaring en levensvreugde uitstraalt, is met geen goud te betalen. Zij is - heel gewoon, de koning(in) te rijk. Een verhaal uit het leven gegrepen. Een ontmoeting van hart tot hart.

Uit: www.naoberzorgpunt.nl